Waar woorden ontbreken, spreekt de muziek.
Daarom maakten we een muzikale rouwkaart, met een verwijzing naar onze audiovisuele opname van het Requiem van Fauré, in de bewerking van Wim Henderickx.
Wil je nog wat meer schrijven dan enkel je naam, dan vind je hier vast inspiratie; opgetekend door koorlid Nele Valcke. Heb je er zelf ook goede, vul aan bij de reacties onderaan de pagina.
In de stilte van de avond
fluister ik jouw naam,
koester ik de herinnering
aan jouw bestaan.
Ik omarm je,
verwarm je,
schenk je troost
en wat moed.
Want afscheid nemen
in het leven, doet pijn
en geen mens weet hoe het moet.
Een vlammetje van hoop en kracht,
Een vlammetje voor een donkere nacht,
Een lichtje vol warmte en vuur,
vol troost in dit moeilijk uur.
De stilte spreekt…
Laat het maar even stil zijn.
Heimwee naar wat we hadden,
Pijn om wat voorbij is,
Hoop dat nu een andere tijd zal komen
Een glimlach om stil verder te gaan…
Zonder te vergeten maar omdat we weten
dat elk einde, een nieuw begin is.
Ik heb je lief
Ik heb je liever
Ik heb je liefst
maar het allerliefst
wou ik dat je nog even
bij ons was gebleven
Wanneer rouwen, herinneren wordt
en verdriet opnieuw leert glimlachen,
dan krijgt liefde de grootste kracht
en zal je troost vinden bij hen die je omarmt.